​

 تاریخچه چرم

چرم ماده ای طبیعی، بادوام و منعطف است که از دباغی پوست خام جانوران، به‌ویژه گاو به‌دست می‌آید. فرایند دباغی، پوست فسادپذیر را به یک مادهٔ طبیعی پایدار، دایمی و انعطاف‌پذیر برای کاربردهای گوناگون تبدیل می‌کند. چرم در تلفیق با چوب، پایهٔ فناوری باستانیان را شکل می‌داده‌است.

​

صنعت چرم و صنعت خز با هم متفاوت‌اند. این تفاوت از اهمیت مواد خام مورد استفاده در هر کدام پیداست. مواد خام مورد استفاده در صنعت چرم، محصولات فرعی صنعت گوشت هستند؛ در حالی‌که گوشت ارزش بیش‌تری از پوست دارد. مواد خامی که در صنعت خز به‌کار گرفته می‌شوند، ارزش بیش‌تری از گوشت دارند و به همین خاطر گوشت به عنوان یک محصول جانبی تلقی می‌شود.

​

تاکسیدرمی امکان استفاده از پوست حیوانات را به انسان می‌دهد، البته مهم‌تر از پوست‌شان، سر و بخشی از پشت آن‌هاست. پوست‌های خام در ساخت چسب و ژلاتین هم کاربرد دارند. چند راه وجود دارد که در نتیجهٔ آن‌ها، پوست جانور به یک مادهٔ انعطاف‌پذیر و محکم به نام چرم تبدیل می‌شود.

از چرم برای ساخت محصولات متنوعی از قبیل: کفش، لباس، کیف، جلد کتاب، مبلمان و… استفاده می‌شود.

کاربرد چرم

​

چرم، کاربردهای مختلفی دارد. اما استفاده از چرم در ساخت کاپشن، کیف و کفش بیشتر است. کاربردهای چرم:

• پوشاک مانند شلوار، کراوات، دستکش، کت، کاپشن و کفش، کمربند
• وسایل جانبی مانند کیف، جاکلیدی

چرم جزء نخستین دستاوردهای بشر
با نگاهی بر تاریخچه چرم درمی‌یابیم که:
چرم جزء اولین کشفیات و دستاورد کاربردی بشر در طول تاریخ بوده است. اجداد و نیاکان ما از این کشف بزرگ در راستای حفظ خود از پیشامد‌های محیطی و طبیعی استفاده می‌کردند. شکار حیوانات وحشی در آن زمان به جهت استفاده از گوشت‌شان برای غذا صورت می‌گرفت.
این نیاز تکامل پیدا کرد و سپس از پوست حیوانات برای تولید کفش، لباس و چادر جهت اسکان استفاده شد. هم اکنون بیش از ۵۰% چرم جهان صرف تولیدات کفش و ۲۵% آن در تولیدات پوشاک مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۵۰۰۰ سال پیش قبل از میلاد
نقاشی ‌ها و آثار نگارشی مصریان در غارها، از این موضوع خبر می‌دهد که چرم ۵۰۰۰ سال پیش قبل از میلاد در این کشور کشف شده بود و مورد استفاده قرار می‌گرفت. موارد اسفاده از چرم در مصر آن زمان محدود نبود و از آثار نگارشی غارها این موضوع قابل برداشت است که از چرم در موارد زیادی چون؛ تولید صندل، لباس، دستکش، سطل، بطری، سایبان برای دفن مرده و تجهیزات نظامی استفاده می‌کردند.

تاریخچه هنر قلمزنی روی چرم

​

مرور آثار، علائم، نوشته ها و کتیبه های دوران گذشته تاریخ ایران و نقوشی که در آثار باستانی دیده میشود نشان دهنده این است که ایرانیان قدیم از چرم برای کفش و افزارهای جنبی و لوازم دیگر استفاده می کردند. از ابتدای قرن چهارم تا قرن نهم و دهم فصل نوینی در هنر کتاب سازی گشوده شد و چند نوع جلد تزئینی ابداع گردید که اهم آنها جلدهای سوخت یا (سوخته) و معرق بوده است.

در زمانهای دور هنر نوشتن روی چرم وجود داشته است و شاید نتوان بطور دقیق قدمت این رشته را بیان کرد روزگاری که هنوز کاغذ در اختیار انسان نبوده افرادی بودند که مطالب را روی چرم می نگاشتند و به نسلهای بعد به یادگار می گذاشتند نمونه بارز آن آیات قرآنی است که در صدر اسلام جهت ماندگاری بیشتر بر روی چرم نوشته شده است لذا می توان گفت که هنر قلمزنی روی چرم یکی از قدیمیترین و جذابترین رشته از رشته های صنایع دستی بوده که متاسفانه به دلایلی به مرور زمان منسوخ و از بین رفته است.

برش لیزر چرم طبیعی و مصنوعی

​

چرم متریالی است که از دباغی پوست خام حیوانات به خصوص گاو به دست می‌آید که تحت فرآیندهای گوناگونی قرار گرفته تا مورد استفاده قرار گیرد از آنجایی که این متریال دارای ابعاد متنوع، دوام زیاد، قابلیت انعطاف‌پذیری بالا و قابل شستشو است در صنایع گوناگونی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به سه دسته چرم سبک، نیمه سنگین و سنگین تقسیم می‌شود و هرکدام با توجه به ویژگی‌های خاص خود در صنایع مختلف پوشاک (تولید لباس چرمی، دستکش، کلاه و ...)، هنر (حکاکی عکس روی چرم و ساخت تابلو  حکاکی چرم  و...)، تبلیغات (حک لوگو و آیتم‌های تبلیغاتی روی چرم و ...)، دکوراسیون، مبلمان، صنایع دستی و ...کاربردهای بسیاری دارد.

از آنجایی که برش لیزر مزایای بسیاری نسبت به سایر روش‌ها دارد از قبیل برش و حکاکی طرح و نقش‌های ظریف و پیچیده با سرعت، دقت و ظرافت بالا و امکان صرفه جویی در هزینه و متریال مصرفی و وجود لبه‌های صاف و محکم در قسمت برش خورده و امکان برش چندین لایه چرم به طور همزمان و .... از این روش جهت انجام عملیات حک و برش لیزر چرم جهت ساخت محصولاتی که در بالا ذکر شد با دستگاه‌ تروتک اتریشی استفاده می‌شود.

​